Immobilisatie is een bewerking, waarmee de fysische en chemische eigenschappen van al dan niet verontreinigde grond en/of minerale reststoffen worden gewijzigd. Het doel is de verontreinigende stoffen definitief vast te zetten, zodanig dat ze op korte en lange termijn geen bedreiging meer vormen voor mens, dier en milieu.

Kern van het Nederlandse afvalstoffenbeleid is dat de verwijdering van afvalstoffen moet geschieden op een zo hoogwaardig mogelijke wijze (ladder van Lansink). Koud immobiliseren past goed in dit beleid. Immobilisatie heeft inmiddels haar plaats gevonden in de milieuregelgeving, waaronder het Landelijk Afvalstoffenbeheer Plan (LAP) en het Besluit Bodem Kwaliteit (de opvolger van het Bouwstoffenbesluit). In het LAP zijn immobiliseren en reinigen van reststoffen genoemd als gelijkwaardige technologieën.

In Nederland is koude immobilisatie de afgelopen decennia verder van de grond gekomen. De beperkingen in de wet- en regelgeving, alsmede de maatschappelijke vooroordelen, vormden belangrijke knelpunten om de techniek daadwerkelijk op grote schaal geïmplementeerd te krijgen. In 2003-2004 is er door o.a. VROM en marktpartijen gewerkt aan een LCA-studie, die de status van immobilisatie moest verhelderen. Op basis van de resultaten van die studie kunnen immobiliseren en reinigen als gelijkwaardig worden beschouwd.